Bana susmayı öğrettiler, anne. Büyüklerin ne derse desin, "Sus," dediler. Hep susmayı öğrettiler, hep içine atmayı... Zalimlere, zulmedenlere susmayı öğrettiler, anne. Konuşamaz oldum içime atmaktan.

Anne, Polyannacılık oynattılar bana. Duygularımı, sevinçlerimi, yaşadıklarımı anlatamaz oldum. Anne, suskun dediler, sessiz dediler. Ama ben öyle değilim, anne.
Bana susmayı öğrettiler, anne. Bu baskı nereye kadar, nereye? İsyan ediyorum, anne, isyan!

Bana yazmayı öğrettiler, anne, yazmayı... Dinmiyor içimdeki fırtınalar. Haykırmak istiyorum artık! Susturmayın beni, diyorum.

Küçücük bir mutluluktu istediğim. Ne bir saray, ne bir şan, şöhret...
Hani hep hayalini kurarız ya, pembe panjurlu bir ev diye... Öyle bir evde gönlünce, doya doya yaşamaktı hayali.
Özgürce, küçücük bir mutluluktu istediğim. Avazım çıktığı kadar haykırmak... Dağlara, denizlere...
Şu ölümlü dünyada bir dilim ekmeği, bir yudum suyu paylaşmaktı.