Nahidenin Sevgisini Ayaklar Altına Alan Hamdi

Nahide, gözleri umutla parlayan, yüreği en ufak bir iyiliğe bile teşekkürle dolan biriydi. Hamdi'yi sevdiğinde de böyle sevdi; koşulsuz, hesapsız, içten… Onun için her şeyi yapmaya hazırdı.

Hamdi ise bu sevgiyi hiç hak etmeyen biriydi. Nahidenin gözlerindeki ışığı görmedi, ona sarıldığında kalbinin nasıl titrediğini fark etmedi. O, sevgiyi bir yük gibi taşıyan, kıymetini bilmeyen, elindekinin değerini kaybettikten sonra anlayanlardandı.

Nahide, Hamdi’nin soğuk tavırlarına, umursamaz sözlerine, ilgisizliğine rağmen sevgisinden vazgeçmedi. Ona bir umutla baktı, belki değişir, belki anlar diye bekledi. Ama Hamdi hep aynıydı. Onun sevgisini küçümsedi, ona verilen değeri hiçe saydı. Nahideyi bir seçenek gibi gördü, her zaman orada olacağını sandı.

Ve bir gün Nahide'nin sabrı tükendi. Sevginin bir karşılık beklemeden verildiğini biliyordu ama karşısındakinin ona hiç değer vermediğini fark ettiğinde Kalbi kırıldı, gözleri yaşlarla doldu ama dimdik durdu. Gitti. Arkasına bile bakmadan, yıllarca üzerine basılıp ezilen sevgisini de alıp gitti.

Hamdi, Nahide'siz bir hayatın ne kadar boş olduğunu anladığında artık çok geçti.

Bazı insanlar, kendilerini en çok seveni kaybettiklerinde öğrenir sevginin kıymetini. Ama iş işten geçmiş olur…