Balık gibi sessizdim, suda süzülür gibi hayatın içinde süzülüyordum. Kimseye zarar vermek istemedim, kimseyi incitmedim. Uysaldım, kalbimin sızısını içime gömdüm. Gözlerim konuştu, sözlerim suskun kaldı. Bazen çok sevilmek istedim, ama çoğu zaman anlaşılmadan yüzüp gittim derinlere.

Yumuşak kalbim dalgalarda kırılıp döküldü, kimse fark etmedi. Ne kadar duygulu olduğumu, ne kadar incindiğimi kimse anlamadı. Belki de balık gibi olduğum için, sessizce acıyı taşıdım, susarak sevdim, gözyaşımı deniz sakladı.

İşte bu yüzden kalbim hep biraz ıslak, hep biraz yalnız.