Bekarlıkta savrulan bir yapraksındır, rüzgârın yönü belli değildir, herkes bir taraftan çekiştirir seni. Birinin sözleri umut verir, ötekinin bakışı yaralar. Ama sonunda hep kendi içine dönersin, kendi yalnızlığınla baş başa kalırsın. Ne bir dalın vardır tutunacak, ne de bir kökün seni sabitleyecek. Yorgun düşersin, kırılırsın, ama kimse bilmez içindeki sessiz çığlığı. Bekârlık bazen özgürlük gibi görünür, ama aslında en derin yarayı kalbinin ortasına bırakır.