Ben Hiç Kimsenin Çöp Kovası Değilim
Ben, insanların içlerini boşalttığı bir çöp kovası değilim.
Yorgunluklarını, öfkelerini, kırgınlıklarını getirip üstüme dökebilecekleri bir yer hiç değilim.
Ben de bir insanım.
Söylenen her kelime kalbime dokunuyor, susup dinlediğim her hikâye içimde bir iz bırakıyor.
Ama kimse dönüp o izlere bakmıyor, kimse Sen nasılsın? demiyor.
Ama yoruldum.
Başkalarının yükünü taşımaktan, onların dertlerini kendi omuzlarıma almaktan yoruldum.
Benim de kalbim var, benim de kırıldığım, sustuğum, içimden ağladığım anlar var.
Ben değerliyim.
Ve bundan sonra kimse içini boşaltıp giderken beni eksiltmeyecek.