Gözlerimde biriken o sessiz çığlıkları,

Sana söyleyemediğim cümleleri,

Her vedada içime çektiğim o derin nefesi...

Sevdim seni…

Öyle sıradan, rastgele bir sevda gibi değil.

Bir çiçeğin toprağına sarılışı gibi,

Denizin ufka kavuşma hayali gibi,

Beni ben yapan ne varsa, hepsinin içinde sen vardın.

Ama sen…

Görmedin, belki de görmek istemedin.

Sesimi duymadın, çünkü hep başkalarının sesine karıştım.

Ellerini uzatmadın, çünkü ben hep çok uzaktım.

Oysa, gözlerinin içinde kaybolmayı bile göze almıştım.

Şimdi uzaklardan bakıyorum sana…

Belki hâlâ farkında değilsin, belki de hiçbir zaman olmayacaksın.

Ama bir gün…

Bir gün bir şarkıda, bir sokak köşesinde, bir rüzgâr esintisinde

Hissedersen içindeki o garip sızıyı,

İşte o zaman anlarsın…

Seni ne kadar sevdiğimi…