Anlayamazsın benim neler çektiğimi, içimde kopan fırtınaları anlayamazsın. Sevilmek, sevgi... Bu iki kelimeydi aslında aradığım. Anlayamazsın neler çektiğimi, gözlerin görmedi çünkü bir sis perdesi çökmüş sanki. Gerçek mutluluktu istediğim.

Anlayamazsın neler çektiğimi. Tek başına, yalnızlığın pençesinde bir o yana, bir bu yana savrulurken anlayamazsın.

Çok mu gördün. Benim istediğim sadece arkamda dağ gibi dimdik durmandı.

Göğsüne sıcacık yaslanmamdı oysaki...

Merak etme, gideceğim buralardan, ardıma bile bakmadan.

Duymayacaksın sesimi, görmeyeceksin yüzümü.

Mutlu ol bensiz... Anlamadın çünkü beni.