Hayattaki en önemli şey kendim oldum meğer.
Çünkü herkes gitmeyi bildi,
ama ben kalıp acılarıma sarıldım.
Bir ben vardım kendime merhem olan,
bir ben duydum içimdeki sessiz çığlıkları.
Kırıldım, döküldüm, sustum ama yıkılmadım.
Meğer ne çok şey öğretti bana yalnızlık.
En sonunda anladım,
hayatta en önemli şey, kendime sahip çıkmakmış.
Çünkü herkes gider,
ama ben hep kendimle kalırım.
