Yılan su içer, ama içinden zehir damlatır, arı su içer, bal sunar insana.

Aynı pınardan beslenirler, ama kalplerinde ne varsa onu taşırlar dışarı.

İnsan da böyledir, kimisinin dili zehir gibi acıtır, kimisinin yüreği bal gibi şifa olur.

En çok da acı, insana kimin yılan kimin arı olduğunu öğretir.

Ve insan bazen bal umarken zehirle sınanır, işte o zaman kalbinin en derin yerinde bir yara açılır.