Kader bazen örer ağlarını, ne yapsan değiştiremezsin. Acılı bir kadındır Sevinç; ne aileden ne de aşktan yana yüzü gülmüştür Sevinç’in. Her zaman iyi niyetinden kaybetmiştir. Yılların yorgunluğu çöker gözlerine, köyde geçirdiği günler aklına gelir; inekleri, tavukları, atları...

"Ne güzel günlerdi," der içinden. Lakin Ankara’ya döndüğünde hayatı zindan olur. Despot bir kayınvalide, yılan gibi zehirlerini akıtan görümceler ve onların sözüne bakan bir eş... İçi yanar Sevinç’in. Adı Sevinç’tir ama yaşadıklarına sevinemez.

Başlar kayınvalide ve görümceleriyle sorunlar, ve her gün akıtır gözyaşlarını. Eşinin hatırına yutar söylenenleri ve yapılanları. Aradan yıllar geçer. Sevinç artık bu acılara dayanamaz ve bacakları tutmaz olur. Hayatı, yatağa bağımlı hâlde geçer.