Bir zamanlar sevmiş inanmış, yanmış. Şimdi sadece küllerinin arasında sessizce duruyor.
Artık gözleri dolmaz, yüreği sızlamaz, kimsenin gidişi onu yıkmaz.
Çünkü o, acıya alıştı.
Bir zamanlar merhametle baktığı dünyaya şimdi soğuk bir sessizlikle bakıyor.
Ne acıma kalmış içinde, ne umut.
Sadece artık fark etmez diyen bir iç ses.
Ve o ses, her şeyin bittiğini anlatacak kadar güçlü.