Bir zamanlar yanında olan, seninle gülen, senden güç alan insanlar vardır ya.
İşte onlar, menfaatleri bittiğinde senden giden ilk kişilerdir.
Bir gün gelir, sen hala aynı samimiyetle yaklaşırsın,
ama onların bakışında artık ne sıcaklık kalmıştır ne de vefa.
Sen dostluk sanırsın, onlar çıkar.
Sen kalpten bağ kurarsın, onlar işine geldiği kadar.
Ve bir sabah uyanırsın, bir şeylerin değiştiğini fark edersin.
Artık mesaj atmaz, aramaz, sormaz.
Çünkü senden alacakları kalmamıştır.
Ama bil ki, onların gidişi kayıp değildir.
Bazen yalnızlık bile, nankör bir kalabalıktan daha huzurludur.