Sen hiç, adını anınca bile içinin titrediği birini sevdin mi?

Gecenin en sessiz saatinde, onun sesini duymak için dualar ettin mi?

Bir gülüşüyle dünyanı aydınlatan, bir susuşuyla seni dipsiz kuyulara atan biri oldu mu hiç?

Sen bilmezsin

Sevdiğin insanın gözlerine bakarken kaybolmayı, onunla konuşurken zamanın durmasını bilmezsin.

Kalbinin tam ortasına saplanan bir veda sözüyle nefes alamamayı bilmezsin.

Geceleri yastığa başını koyduğunda uykunun değil, anılarının geldiğini de bilmezsin.

Sen sevmekten ne anlarsın ki

Sevmek, bir insanı her haliyle kabul etmektir.

Gözyaşını silerken, yüreğindeki fırtınayı dindirmektir.

Onun mutluluğunda kendini, hüznünde varlığını bulmaktır.

Ama sen bilmezsin

Sevmek, bir ömrü gözlerini kırpmadan birine adamaktır.

Sevmek, gitse bile içinde yaşamaya devam etmektir.

Sen, bunların hiçbirini bilmezsin

Sen sadece adını ezbere bildiğin ama anlamını bilmediğin bir kelimeyi söylersin: Sevgi.