Sevgi çiçeği, gönlümün en derin yerinde açan ama hep solmaya yüz tutan bir çiçekti. Onu yüreğimle büyüttüm, gözyaşlarımla suladım. Bir gün açar, bir gün solar ama hiçbir zaman kökünden söküp atamadım. Çünkü sevgi çiçeği, acının içinde bile umutla yaşamayı öğretir.

Kimi zaman fırtınalar kopar, yaprakları kırılır. Kimi zaman güneş doğmaz, boynu bükülür. Ama yine de kalbimde varlığını hissettirir. Çünkü o çiçek, sevdiklerimin hatırasını taşır.

Sevgi çiçeği, bazen gözlerimde yaş olur, bazen dudaklarımda sessiz bir dua. Ne kadar acı verse de, ondan vazgeçmek mümkün değil. Çünkü gerçek sevgi, acısıyla bile güzeldir.