Sevgisiz yaşamak, ruhun sessizce çürümesidir. Ne kadar insanın içinde olursan ol, içindeki boşluğu kimse dolduramaz. Bir tebessümün, bir dokunuşun yokluğunda dünya sana dar gelir. Çünkü sevgisiz bir hayat, yalnızlığın en ağır şeklidir. Sevgisiz yaşıyorsanız, aslında kimsesinizdir, kalbinizin atışı bile duyulmaz olur, sadece sessizlik kalır geriye.