SÖyle yalnızım ki bu dünyada,

Gölgem bile terk etti peşimden.

Sanki unuttu beni hayat,

Adımı bile anmıyor rüzgâr senden.

Geceler uzar, sessiz bir çığlık,

Yastığım ıslak, gözyaşım tanık.

Bir ses beklerim karanlıkta,

Ama hep susar zaman, hep suskun artık.

Kalbim kırık, dökük bir ev gibi,

İçinde kimse yok, ne umut ne sevgi.

Sokak lambası kadar soğuk kaderim,

Bir ben varım, bir de geçmeyen gece gibi.

Ne bir dost, ne bir omuz yanımda,

Kendimi anlatacak kimsem yok bu anda.

Sadece yıldızlar bakar uzaktan,

Ama onlar da kayar, düşer