Sordunuz mu hiç, bu kadın yalnızlığın ortasında neyle savaşıyor?

Bir gecenin sessizliğinde kim bilir kaç damla gözyaşı döküyor?

Yüreğine dokundunuz mu, o suskun bakışların ardında gizlenen fırtınayı gördünüz mü?

Hiç içiniz sızladı mı, tek bir iyisin değil mi? cümlesine ne kadar muhtaç olduğunu fark ettiğinizde,

bu kadın gülümsüyor, evet. Ama her tebessümde bir parça daha eksiliyor içinden.

Kimsesizliğin sesini susturmaya çalışıyor, ama ses hep daha güçlü geliyor.

Ve siz hala sormuyorsunuz. Bu kadın, yalnızlığın pençesinde ne yapıyor?